Te waar om mooi te zijn

Verschijnt 5 april bij Querido Fosfor
BESTEL NU

'Meeslepende, boeiende verhalen van de literator onder de journalisten' - NRC

Moord en doodslag op Spitsbergen, bezien vanuit de ijsbeer. Overlevingskunst in Auschwitz. Venetië dat met paleizen en al verzuipt - of toch net niet…

‘Echt gebeurd is geen excuus’, zegt Reve: de werkelijkheid is te mooi om waar te zijn. Of is het omgekeerd?

Te waar om mooi te zijn bundelt veertien onvergetelijke en tijdloze verhalen van meesterverteller Frank Westerman. Door haarscherp de uitzondering uit de werkelijkheid te knippen, toont hij de lezer de contouren van de regel.

'Als schrijver van reportages ga ik de strijd met de werkelijkheid aan – zonder uitvluchten in fictie. [...] De werkelijkheid is te weerbarstig voor haastwerk. Zij is te krom om recht te praten, te geplooid om glad te strijken, te ongerijmd voor een limerick.'

Veertien reportages

De helft van de tekst van Te waar om mooi te zijn is nieuw werk. Het is Franks derde bundel na In het land van de Ja-knikkers (25 verhalen over het veranderende Nederland) en De wereld volgens Darp (over de nagalm en dreigende terugkeer van de Koude Oorlog). Op de foto: Frank en zijn dochter Vera tijdens hun ijsbeer-verdedigingscursus op Spitsbergen.

'Spannend opgeschreven dialogen. De duizelingwekkende vaart geeft deze bundel zijn charme. Dat en het enthousiasme waarmee Westerman op elke pagina wil laten zien dat de verhalen die hij schrijft op geen enkele manier onderdoen voor die van een romanschriijver' - Trouw

'Kan je een meeslepend verhaal schrijven over de eventuele aankoop van een boek, over de afbraak van een dam in Normandië of over de TT in het Drentse Assen? Jazeker. Westerman deed dit eerder, in boeken als De graanrepubliek of El Negro en ik. Het zijn persoonlijke zoektochten, verrijkt met journalistiek onderzoek en geschiedschrijving. Westerman geeft zo de feiten een nieuwe lading en weet hoe hij een verhaal boeiend moet houden. Hij is de literator onder de journalisten.' - NRC

'Frank Westerman schrijft als een componist die verschillende klanken van zijn (taal)register bij elkaar weet te brengen. Hij gebruikt geen wetenschappelijke taal om over de klimaatverandering te schrijven. Dat doet glacioloog Peter Kuipers Munneke in ‘Alles smelt’ wel – en dan wel zeer gedetailleerd. Wat maakt het meeste effect: platgeslagen worden door cijfers of een Westerman die in de huid van een ijsbeer probeert te kruipen om een tragedie bloot te leggen?' - DeWereldMorgen

'Westerman heeft het over grote en kleine dingen. Van een nieuwsverhaal over de ijsbeer tot het overwinnen van zijn onvermogen om grote geldbedragen uit te geven aan ‘iets duurs waar ik niets aan heb’. Stemmig, nauwkeurig, spannend.' * * * * - Humo